บทเพลงแห่งแขนขาและปอด เกมแห่งความรู้สึกบริสุทธิ์และความปรารถนาอันบริสุทธิ์ นี่คือมหากาพย์เอฟเอ คัพ รอบก่อนรองชนะเลิศที่จะยืนหยัดทดสอบกาลเวลา และถึงจุดสุดยอดของการแกว่งขา การกระเพื่อมของตาข่าย บรามอลล์เลน

เสียงที่จะส่งพลังให้ เชฟฟิลด์ ยูไนเต็ด ไปจนถึงเวมบลีย์ และรอบรองชนะเลิศกับแมนเชสเตอร์ซิตี้ เป้าหมายระยะ 25 หลาของทอมมี่ ดอยล์ในนาทีแรกของช่วงทดเวลาบาดเจ็บที่พิสูจน์ให้เห็นถึงความแตกต่างกับ แบล็คเบิร์น โรเวอร์สสโมสรที่กล้าหาญ

เต็มไปด้วยความว้าวุ่นใจ ซึ่งอยู่ห่างจากช่วงเวลาแห่งชัยชนะของพวกเขาเอง 10 นาที รูปทรงที่เปลือยเปล่าของเกมนี้นำเสนอเรื่องราวเพียงเศษเสี้ยว ยูไนเต็ดเริ่มต้นได้อย่างสดใส แบล็กเบิร์นเดินหน้าต่อกับการวิ่งเล่น ยูไนเต็ดตีเสมอได้โดยบังเอิญ

แบล็กเบิร์นเดินไปข้างหน้าอีกครั้งเมื่อเทียบกับการเล่น ยูไนเต็ดตีเสมอผ่าน โอลิเวอร์ แม็คเบอร์นี่ สนใจอยาก โดยเหลือเวลาอีก 10 นาที แต่หัวข้อทั่วไปที่ดำเนินไปตลอดคือความมุ่งมั่นที่เต็มเปี่ยม การจู่โจมประสาทสัมผัสทั้งสี่ด้าน ยอร์กเชียร์ปะทะแลงคาเชียร์

ภาพที่น่าประทับใจราวกับภาพยนตร์ที่ดีและดังพอ ๆ กับสงคราม การเข้าปะทะเป็นไปอย่างตรงไปตรงมาและกระหายเลือด จังหวะของเกมแทบหยุดไม่อยู่เนื่องจากการเริ่มเตะตอนเที่ยงที่ไร้สาระและความพยายามที่เหน็ดเหนื่อยของทั้งสองฝ่ายในช่วงกลางสัปดาห์

สำหรับแบล็กเบิร์นยังมีการเลื่อนชั้นให้เล่น การปลอบใจจากผลงานที่น่าตื่นเต้นจากทีมที่กำลังพัฒนา จอน ดาห์ล โทมัสสันกำลังสร้างสิ่งที่น่าตื่นเต้นอย่างมากที่นั่น แต่จากภายในโพสต์และการเซฟอันยอดเยี่ยมจากเวส โฟเดอริงแฮม อาจทำให้การเดินทางครั้งแรกของพวกเขาไปที่สนามเวมบลีย์แห่งใหม่ได้อย่างง่ายดาย

ผิดหวังอย่างขมขื่น คือคำตอบของ โทมัสสัน  การแสดงของเราสมควรได้รับมากกว่านี้ 80 นาทีแรกทำได้ดีมาก เราน่าจะปิดเกมได้ แต่คุณก็รู้ว่าฟุตบอลมันโหดร้ายแค่ไหน เราไม่มีเงินโดดร่มแบบเชฟฟิลด์ ยูไนเต็ดหรือมีงบประมาณเท่ากัน

แต่ให้เครดิตแฟน ๆ ของเราอย่างมาก ฉันเสียใจที่เราไม่สามารถมอบความฝันในการไปเวมบลีย์ให้พวกเขาได้ แต่สำหรับยูไนเต็ด มันเป็นบทเรียนเรื่องความอดทนและความพากเพียร การไว้ใจบอลและเชื่อใจซึ่งกันและกัน

แม้ว่า แซมมี่ ซโมดิกส์ จะนำ แบล็คเบิร์น ขึ้นนำ 2-1 แต่ก็ยังรู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อย นี่คือหลักคำสอนของ พอล เฮคคิงบ็อตตัม: ใจเย็น ไม่บ่น ชนะการต่อสู้ครั้งต่อไป บางทีไม่มีอะไรจะแสดงให้เห็นได้ดีไปกว่าเป้าหมายที่ชนะ

การเคลื่อนไหวอย่างระมัดระวังรอบ ๆ บ้านในขณะที่ฝูงชนโห่ร้องให้ข้าม สุดท้ายบอลไปจบที่เท้าของดอยล์ พวกเขาพูดเสมอว่าความพึงพอใจที่ล่าช้าคือสิ่งที่ดีที่สุดและหลังจากได้จุดโทษของเบน เบรเรตัน ดิแอซ ตามหลัง

แมนยูไนเต็ดก็กลับไปทำหน้าที่ของตนอีกครั้ง จุดโทษเป็นการตัดสินใจที่ไม่เป็นที่นิยม เตรียมเคลียร์เรื่องอนาคต แต่ถูกต้อง ลูกยิงของแซม กัลลาเกอร์ไปโดนแขนที่ยื่นออกมาของแจ็ค โรบินสันในระยะเผาขน แต่ยูไนเต็ดเป็นฝ่ายที่ดีกว่าจนถึงจุดนั้น และตีเสมอได้ในเจ็ดนาทีต่อมา

เมื่อแม็กซ์ โลว์วอลเลย์ระยะไกลตัดคอกัลลาเกอร์และไหลเข้ามา นั่นเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจนถึงหนึ่งชั่วโมง เมื่อข้อผิดพลาดจากโลว์ทำให้ไทเลอร์ มอร์ตัน ซึ่งอาจจะเป็นผู้เล่นที่โดดเด่นในสีเสื้อแบล็กเบิร์น ขโมยบอลและเริ่มการเคลื่อนไหว

ซึ่งสโมดิกส์จบได้อย่างยอดเยี่ยม และสำหรับการครองบอลและความกดดันของยูไนเต็ดทั้งหมด มันไม่ใช่ประตูที่ไม่สมควรได้รับ รางวัลสำหรับการบีบมิดฟิลด์อย่างชาญฉลาดของแบล็กเบิร์นและความเด็ดขาดในช่วงสามจังหวะสุดท้าย

ตรงกันข้ามกับ เจมส์ แม็คอาตี้ สำหรับ ยูไนเต็ด ที่พลาดสองตัวต่อตัวที่ดีซึ่งอาจทำให้เกมนี้ต้องนอน แต่เป็น แม็คเบอร์นี่ ที่รักษาความสงบในนาทีที่ 81 หมุนเข้าด้านในของ เฮย์เดน คาร์เตอร์ ด้วยการหมุนที่ชั่วร้ายและจบที่มุมต่ำ

ติดตามข่าวสารต่างๆ ได้ที่ tunaportucalense.com